Zjadacz Snów cz.2

Hej,hej!
Mam dla was już drugą część tego opowiadania. Myślę, że pierwsza część się wam spodobała, więc zapraszam was na drugą :)
"[...] To było naprawdę dziwne, nie wiedziałem co o tym myśleć. Przetarłem ręcznikiem zranioną rękę i poszedłem, powiem mamie o tym śnie.
-Luke, co się stało?-zapytała. Spojrzałem w lustro. Byłem blady jak ściana. To przez ten cholerny sen. Opowiedziałem jej o tym koszmarze.
-Musiałeś wcześniej, zahaczyć o coś. Takie rzeczy nie maja miejsca w realnym świecie-oznajmiła i zajęła się zmywaniem.
  Jasne, nie uwierzyła mi. Po co miałby zmyślać takie głupoty. Postanowiłem zadzwonić do Jarred'a. Nudziło mi się w domu, więc może u mnie zanocuje.
  Mój kumpel przyszedł po dwudziestu minutach. Był nieźle zmęczony.
-Biegłeś?-zaśmiałem się. Obrzucił mnie gniewnym spojrzeniem. Wyszliśmy na dwór. Nie lubiłem siedzieć w domu, gdy przebywał w nim mój ojciec. Narobił by mi wstydu.
  Wyjąłem piłkę do siatkówki. Graliśmy bardzo długo, zjedliśmy obiad i znów wyszliśmy na dwór, a ja rozstawiłem basen. Kąpaliśmy się do kolacji.
  Późnym wieczorem, siedzieliśmy w łóżkach.
-Miałem dziwny sen, goniłem...-zastanowił się.
-Niebieskiego fiata-mruknąłem.
-Skąd wiesz?-zapytał lekko zdezorientowany.
  Opowiedziałem mu o tym dziwnym śnie. Na początku nie chciałem, mu nic mówić. Nie będę się zwierzał jak jakaś dziewczyna. Ale on zadawał tyle pytań, był uparty jak osioł.
-Chodźmy już spać.-powiedziałem bez przekonania. Trochę bałem się zasnąć. Ale sen przyszedł tak samo szybko jak wczorajszej nocy.
                                                                                 *
  Tak jak myślałem, znów znalazłem się w śnie. Byłem teraz przed pensjonatem. Wraz z mamą i Jarred'em. Może jak powiem komuś o śnie, to on do niego wkracza-zastanowiłem się.
  Weszliśmy do budynku. Coś przebiegło mi przed nogami. To ten kot, popatrzyłem w jego stronę, ale go tam nie było.
  W środku stał wąsaty kamerdyner, był naprawdę podejrzany.
-Witam w pensjonacie, proszę się rozgościć-powiedział i odszedł.
  Pobiegłem na górę, sprawdzić czy nie ma tam tego kocura. Siedział w malutkim pokoiku. Był urządzony jak pokój jakieś nastolatki.
-To wszystko twoja wina, ale ja dowiem się jaką rolę odgrywasz, ty głupi kocurze-warknąłem i wyszedłem, kot nie ruszył się nawet z łóżka.
  Gdy szedłem korytarzem zauważyłem jakieś czerwone plamy na podłodze. Obróciłem się, stał tam ten kamerdyner, wrzasnąłem na niego.
-Po co pan tak straszy ludzi?! Zaraz dostanę zawału!
  Zbiegłem na dół, by znaleźć się jak najdalej od upiornego mężczyzny, i tych plam wyglądających na krew.
  Wyszedłem na dwór, poszukać Jarred'a. Nie mogłem pozbyć się myśli, że ktoś mnie obserwuje, oraz tego,że coś nie dobrego stało się w tym miejscu.
  Nigdzie nie mogłem go znaleźć. Przecież nie zapadł się pod ziemię. Postanowiłem rozejrzeć się po ogrodzie. Było tu nawet małe jeziorko.
                                                                                   *
  Znów obudziła mnie ta cholerna muzyka, o nie tego już za wiele, ubrałem kapcie.
-Gdzie idziesz?-spytał Jarred.
-Uciszyć tych idiotów!
  Chłopak nie chcąc pozwolić mi iść samemu, też ubrał się i ruszył za mną. Nie pierwszy raz Jarred u mnie śpi, i nie pierwszy raz idę uciszyć tych psychicznych ludzi."
                                                                                   CDN
Podobało się? Komentujcie!
Miłego dnia!